Samen met mijn lief door Leuven gewandeld.
Een half uurtje op een bankje gezeten op de rand van de grote markt aan het stadhuis.
Mijn benen over de zijne.
Gewoon.
Tastbare liefde
Herinneringen.
Hier kwamen we aan met onze zelf opgepoetste oldtimer, geleend van een zus.
Mijn lief achter het stuur en ik naast hem, onze getuigen op de achterbank.
Lachende gezichten.
Gewoon.
Tastbare liefde.
Het was heel warm, 30°C.
Hij kreeg met moeite de trouwring rond mijn vinger geschoven,
vingers dik door de hitte.
Daarna uitbundig applaus.
Hier verlieten we 20 jaar geleden, stralend tussen familie en vrienden, de prachtige trouwzaal (achter het bruidspaartje zie je de ramen) aan de achterkant van het stadhuis.
Confetti werd de lucht in gegooid door kleine kinderhandjes.
De foto van dat moment is nog steeds de dierbaarste.
Iedereen was blij.
Gewoon.
Tastbare liefde.
In de loop van de avond waren er wolkbreuken en overstromingen.
Wij bleven bespaard.
Het tuinfeest blijft voor altijd één van mijn mooiste herrineringen.
Vaders in luie tuinstoelen tegenover elkaar, kinderen in de zandbak, moeders in de tent, vrienden op een bank.
Er was geen discobar, geen toespraakjes en geen sjiek avondfeest.
Muziek op de achtergrond en één slow met kinderen in een kring om ons heen dansend, lachend en gillend.
Later alleen nog de vrienden in een witte tent, op stoelen in een kring.
Gewoon.
Tastbare liefde
Twintig jaar later.
Opnieuw een ring die met moeite over mijn vinger gaat door de warmte.
Herinneringen aan diegene die er niet meer zijn.
Geen groot feest, geen toespraakjes, geen discobar.
Vandaag alleen hij en ik.
Verloren vrienden/familie in ons hart.
Gewoon.
Tastbare liefde.
Het bruidspaartje heb ik twintig jaar bewaard.
Het stond op onze bruidstaart van chocolade profitroles.
Vandaag stonden de roles op de menukaart, gevuld met slagroom.
Als vanzelfsprekend.
Gewoon.
Proefbare liefde.
Derniers commentaires
→ plus de commentaires